Kicz patriotyczny

Jak już wspomniałam wcześniej, polskie kino nieme obfitowało w melodramaty. Jednym z najpopularniejszych jego odmian był kicz patriotyczny o antyrosyjskiej wymowie. Nowy nurt zapoczątkowwał film "Ochrana warszawska i jej tajemnice", oparty, jak twierdzono, na prawdziwej historii. Opowiadał on historię miłości naczelnika carskiej policji (ochrany) do polskiej patriotki. O fabule filmu wiele mówią tytuły sześciu aktów : 1. Niepożądany gość, 2.  W walce o niepodległość, 3. Prokurator, 4. W szponach żandarmerii, 5. U oberpolicmajstra Mejera, 6. Manewr naczelnika ochrany i zasłużona kara.Kolejnym filmem wpisującym się w tą formułę był "Carat i jego sługi". Oba utwory odznaczały się poziomem gry aktorskiej, gdyż wytwórnia zaangażowała wówczas zdobywających coraz większą popularność warszawskich aktorów teatralnych, powtarzających z filmu na film te same „typy”postaci. W obu wypadkach postacie rosyjskich czarnych charakterów odgrywał Kazimierz Junosza-Stępowski, polskich amantów grał Józef Węgrzyn, natomiast pannę, którą ten drugi odbijał pierwszemu – Halina Bruczówna, trochę na wyrost nazywana wtedy zastępczynią Poli Negri. 

Kończąca tę serię  "Carska faworyta" weszła na ekrany pod sam koniec wojny, juz w nowej sytuacji politycznej, bo po krwawej rewolucji w Rosji. Film opowiadał dzieje miłości przyszłego cara - Mikołaja II do polskiej primabaleriny Matyldy Krzesińskiej. Sporą część zdjęć nakręcono w warszawskich Łazienkach. Jak więc widać polskie filmy przedwojenne nie stroniły również od politycznych tematów.